Chokotsin choka (el niño llora)

CHOKOTSIN CHOKA

Chokotsin choka,
tlampa ichtakayotl poliui
youali amo ixtlamachia.

Temajtijkayotl amo kiajsikamati
pampa i ixtolotsitsinuan
ayamo kixmatij
tekiuajkamej ixpolitokej.

Kalmej tlatlatokej
iuan yej nekiskiaya kinsejseuis
ika i sesek tenyouan.

Kitenpipitsoua youali ichtakatsin
tlen ijkoni ijtik choloua
tlampa impayaxyo altepemej uejueykej.

Tlalnamiktli miki
ijkuak toponi tepostli
kani uey altepemej momajkachiuaj.

Tlanesi
iuan amitlaj kiajsikamati.

Motlatijtok
itlajko moseuia nakayo
inanaj- neiyanali.


EL NIÑO LLORA
El niño llora,
bajo el silencio anónimo
de noches absurdas.

No entiende de diluvios
por que sus diminutos ojos
aun no conocen
de mandos errantes.

Las casas arden
y él quisiera apagarlas
con la frescura de sus labios.

Besa el silencio nocturno
en que huye despavorido
bajo escombros de mierdas imperiales.

La razón muere
al detonar la ojiva
en ciudades que convulsionan.

Amanece
y él no entiende nada.

Refugiado
descansa entre el cuerpo
de su madre-incertidumbre.

Sixto Cabrera

RSS
Follow by Email
WhatsApp